Հարցազրոյց ՀՅԴ Հայ Դատի Եւրոպայի Գրասենեակի (Պրիւսէլ) հաղորդակցութեան պատասխանատու Պետօ Տեմիրճեան-Քիւրքճեանի հետ

«ՆՈՐ ՅԱՌԱՋ» – Կ՚ու­զէինք Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100ամեակի ընդհա­նուր ձեռնարկնե­րու հա­մա­յ­-
նապատ­կեր մը ու­նե­նալ, ինչ կը վե­րաբե­րի Եւ­րո­պայի Հայ Դա­տի Յանձնա­խումբի գրա­սենեակին կող­մէ կազ­մա­կեր­պուելիքնե­րուն՝ թէ՛ Ֆրան­սա­յի եւ թէ Եւ­րո­պայի տա­րած­քին։
Պե­տօ Տե­միր­ճեան-Քիւրքճեան – Ար­դա­րեւ, 2015ը կը զու­գա­դիպի Ցե­ղաս­պա­նու­թեան 100ամեակին։ Այս ուղղու­թեամբ մեր գրա­սենեակը աշ­խա­տանք կը տա­նի ոչ թէ ան­հատ անձնա­ւորու­թիւննե­րու, այլ Եւ­րո­պական Միու­թեան հաս­տա­տու­թիւննե­րուն մօտ, բայց նաեւ կ՚օժան­դա­կենք 100ամեակի միացեալ յանձնա­խումբե­րուն, որոնք իւ­րա­քան­չիւր երկրէն ներս կազ­մուած են Հա­յաս­տա­նի դես­պա­նու­թեան հո­վանա­ւորու­թեամբ։ Հարկ եղած պա­րագա­յին բնա­կանա­բար ձեռք կու տանք Եւ­րո­պայի որե­ւէ այլ շրջա­նի մը Հայ դա­տի յանձնա­խումբին։ Նշեմ, թէ Եւ­րո­պական տա­րած­քին կը գոր­ծեն 13 յանձնա­խումբեր, որոնց քա­ղաքա­կան աշ­խա­տան­քը կը հա­մադ­րէ Պրիւ­սէ­լի գրա­սենեակը։

«ՆՅ» – Ո՞ր եր­կիրնե­րու մէջ կը գոր­ծեն Հայ Դա­տի յանձնա­խումբե­րը։

Պ.Տ.-Ք. – Անգլիոյ, Ֆրան­սա­յի, Կիպ­րո­սի, Պուլկա­րիոյ, Յու­նաստա­նի, Հո­լան­տա­յի, Ռու­մա­նիոյ, Աւստրիոյ, Շուէտի, Սպա­նիոյ, Գեր­մա­նիոյ, Լե­հաս­տա­նի եւ Պել­ճի­քայի մէջ կը գոր­ծեն մեր գրա­սենեակ­նե­րը։ 2015ին Եւ­րո­պայի այլ եր­կիրնե­րու մէջ ալ յանձնա­խումբեր պի­տի կազ­մուին եւ այդ ուղղու­թեամբ ան­դուլ աշ­խա­տան­ք կը տա­նինք։ Օրի­նակ արե­ւելեան եւ կեդ­րո­նական Եւ­րո­պայի որոշ եր­կիրնե­րու մէջ, ուր այսպէս կո­չուած՝ դա­սական սփիւռք գո­յու­թիւն չու­նի, մեր հա­յաս­տանցի հայ­րե­նակից­նե­րուն կ՚օժան­դա­կենք։

«ՆՅ» – Ի՞նչ է կա­րեւո­րու­թիւնը Արե­ւելեան եւ կեդ­րո­նական Եւ­րո­պայի եր­կիրնե­րու։

Պ.Տ.-Ք. – Ինչպէս ծա­նօթ է այ­սօր Եւ­րո­պական Միու­թիւնը ընդլայ­նուած է եւ կ՚ընդգրկէ 28 եր­կիրներ, հե­տեւա­բար քա­ղաքա­կան որո­շումներ կա­յաց­նե­լու ձե­ւը կամ տա­րողու­թիւնը փո­խուած է։ Արե­ւելեան եւ կեդ­րո­նական Եւ­րո­պայի եր­կիրնե­րը ձե­ւով մը հա­կառուս տրա­մադ­րութիւններ ու­նին, ինչպէս օրի­նակ Լե­հաս­տա­նի կե­ցուած­քը Ուքրաինա­յի իրա­դար­ձութիւննե­րու գծով…։ Իսկ Հա­յաս­տա­նը իբ­րեւ Ռու­սաստա­նի դաշ­նա­կից նման մօ­տեցումնե­րու «զո­հը» կը դառ­նայ։ Աւե­լին, այդ եր­կիրնե­րուն մէջ ազէր­պայճա­նական ներ­կա­յու­թիւնը զգա­լի է, մաս­նա­ւորա­բար Ռու­մա­նիոյ պա­րագա­յին։ Ու­րեմն, Ազէրինե­րու քա­րոզ­չութիւ­նը որոշ չա­փով հա­կակշռե­լու հա­մար մենք ար­դէն տա­րիէ մը ի վեր աշ­խա­տանք կը տա­նինք նոր յանձնա­խումբեր կեան­քի կո­չելու հա­մար։ Պէտք է ըսեմ, որ յատ­կա­պէս Ռու­մա­նիոյ կամ Լե­հաս­տա­նի մէջ յա­ջողու­թիւն ար­ձա­նագ­րած ենք, ուր հա­մալ­սա­րան­նե­րու կամ բարձրա­գոյն այլ հաս­տա­տու­թիւննե­րու հետ գոր­ծակցե­լով այ­լեւս կշիռ կը ներ­կա­յաց­նենք եւ պէտք եղած ատեն ան­մի­ջապէս կը հա­կադար­ձենք։

«ՆՅ» – Ձեր քիչ առաջ նշած 13 եր­կիրնե­րուն մէջ գոր­ծող յանձնա­խումբե­րու աշ­խա­տան­քը ինչպէ՞ս կը հա­մադ­րէք, որո՞նք են ձեր աջակ­ցութեան մի­ջոց­նե­րը։

Պ.Տ.-Ք. – Ըսեմ, թէ Հայ Դա­տի Յանձնա­խումբե­րը կը գոր­ծեն ապա­կեդ­րո­նացուած դրու­թեամբ եւ իւ­րա­քան­չիւր յանձնա­խումբ կ՚աշ­խա­տի տուեալ երկրին պա­րագա­ներուն հա­մեմատ։ Օրի­նակի հա­մար Կիպ­րո­սի կամ Յու­նաստա­նի Հայ Դա­տի Յանձնա­խումբը կա­րելի չէ բաղ­դա­տել Շուէտի կամ Գեր­մա­նիոյ հետ, նոյնպէս ալ Ռու­մա­նիան՝ Սպա­նիոյ հետ, զա­նազան պատ­ճառնե­րով։ Օրի­նակ Կիպ­րո­սի յանձնա­խումբը հա­մեմա­տաբար աւե­լի «հան­գիստ» կը գոր­ծէ, քա­նի որ ինչպէս գի­տէք, Կիպ­րո­սը Թուրքիոյ հետ հար­ցեր ու­նի։ Տար­բեր է Յու­նաստա­նի պա­րագան, որով­հե­տեւ հոն վեր­ջին շրջա­նի տնտե­սական տագ­նա­պին եւ Ազէ­րինե­րու ու­ժա­նիւ­թա­յին ներ­խուժու­մին պատ­ճա­ռով մեր աշ­խա­տան­քը այդքան ալ հե­զասահ չէ։ Այս երե­ւոյ­թին վառ օրի­նակը՝ Եւ­րո­խորհրդա­րանին մէջ յոյն երես­փո­խանի մը նա­խաձեռ­նութեամբ ազէր­պայճա­նական բա­րեկա­մական խումբի մը հիմ­նադրումն էր։ Ըսել կ՚ու­զեմ որ ան­ցեալին նման բան կա­րելի չէր, նկա­տի ու­նե­նալով Ազէր­պայճա­նի շատ մօտ կա­պերը գրա­ւեալ Հիւ­սի­սային Կիպ­րո­սի հետ…։
Ինչ կը վե­րաբե­րի հա­մադ­րումի հար­ցին, մենք գտնուելով Եւ­րո­պայի մայ­րա­քաղաք Պրիւ­սէ­լի մէջ, ուր հաս­տա­տուած են Եւ­րո­խորհրդա­րանը, Եւ­րո­խոր­հուրդը եւ եւ­րո­պական բարձրա­գոյն ատեան­նե­րը, եւ ուր բնա­կանա­բար իւ­րա­քան­չիւր երկրէն ներ­կա­յացու­ցիչներ կան, կրնանք հայ­կա­կան որե­ւէ հարց ներ­կա­յաց­նել երես­փո­խան­նե­րուն՝ մեր յանձնա­խումբե­րու ճամ­բով, իսկ մեր գրա­սենեակը – միշտ տեղ­ւոյն վրայ ըլ­լա­լով – կը հա­մադ­րէ ընդհա­նուր քա­ղաքա­կան գոր­ծունէու­թիւնը։
Անցնող Նո­յեմ­բեր 28-30ին, Աթէն­քի մէջ կա­յացաւ Հայ Դա­տի Յանձնա­խումբե­րու հա­մա­գու­մա­րը, ուր ար­ծարծուեցան ընդ­հան­րա­պէս 2015ին մեր իրա­գործե­լիք ծրա­գիր­նե­րը, աշ­խա­տանքնե­րը՝ ընդդէմ թրքա­կան կամ ազէր­պայճա­նական քա­րոզ­չութեան, Ղա­րաբա­ղեան հար­ցին ճա­նաչու­մը եւայլն։

«ՆՅ» – Որո՞նք են 100րդ տա­րելի­ցին առի­թով ձեր հիմ­նա­կան նա­խաձեռ­նութիւննե­րը։

Պ.Տ.-Ք. – Մենք իբ­րեւ Հայ Դա­տի գրա­սենեակ, կեդ­րո­նացած ենք քա­ղաքա­կան միտք պատ­րաստե­լու ու­ղիին վրայ, որ կ՚ընդգրկէ իրա­ւական պա­հանջներ (հա­տու­ցումներ)։ Նշեմ, որ Հա­յաս­տա­նի 100ամեակի կեդ­րո­նական յանձնա­խումբին խօսքն է՝ «յի­շում եմ եւ պա­հան­ջում եմ», որ կը նշա­նակէ նաեւ ճա­նաչում։ Իսկ Հայ Դա­տի ցան­ցե­րը ճա­նաչու­մէն քայլ մը աւե­լի առաջ կ՚եր­թան քա­ղաքա­կան հա­տու­ցում պա­հան­ջե­լով։ Այդ գծով մենք դի­մած ենք մի­ջազ­գա­յին իրա­ւաբան­նե­րու աջակ­ցութեան եւ ար­դէն թղթած­րար մը պատ­րաստուած է։ Այ­սօր, հա­յու­թեան մօտ պէտք է պատ­րաստել հա­տուցման կա­րեւո­րու­թեան գա­ղափա­րը։ Ան­ցեալ տա­րի Ամե­րիկա­յի Հայ Դա­տի Յանձնա­խում­բին նա­խաձեռ­նութեամբ Գոն­կրէ­սը բա­նաձեւ մը որ­դեգրեց, որուն հա­մաձայն ներ­կա­յի Թուր­քիոյ տա­րած­քին գտնուող փոք­րա­մաս­նութեանց եկե­ղեցա­կան կա­լուած­նե­րը պէտք է վե­րադար­ձուին իրենց տէրերուն։ Այս ուղ­ղու­­թեամբ – ինչպէս ծա­նօթ է – հայ ժո­ղո­վուրդին պատ­կա­նող կա­լուած­նե­րը ամե­նէն ըն­դարձակ տա­րածքներն են։
Ինչ կը վե­րաբե­րի 100ամեակի ձեռ­նարկնե­րուն, մեր մի­ջոց­նե­րով կ՚օժան­դա­կենք բո­լոր ծրա­գիր­նե­րուն, ըլ­լան անոնք ցոյ­ցեր, դա­սախօ­սու­թիւններ, ցու­ցա­հան­դէսներ, թէ երաժշտա­կան յու­շ-ե­րեկոյթ­ներ։ Կը գոր­ծակցինք նաեւ Թուրքիոյ մէջ Ցե­ղաս­պա­նու­թեան են­թարկուած այլ փոք­րա­մաս­նութիւննե­րու (Յոյ­ներ, Ասո­րիներ եւայլն) հետ։ Ան­ցեալ տա­րի առա­ջին ան­գամ ըլ­լա­լով Պրիւ­սէ­լի մէջ հա­մախմբե­ցինք նշեալ փոք­րա­մաս­նութիւննե­րը, նե­րառեալ Ռուան­տա­յի Թու­թսի­ներն ու Հրեանե­րը եւ միաս­նա­բար ձեռ­նարկի մը ըն­թացքին փո­խան­ցե­ցինք մեր պատ­գա­մը։ Այս ձեռ­նարկին հրա­ւիրուած Քիւրտերն ալ միացան մե­զի։ Աւելցնեմ, թէ Պել­ճի­քայի Հայ Դա­տի Յանձնա­խումբին հետ գոր­ծակցա­բար կեան­քի կո­չեցինք Մի­ջին Արե­ւել­քի քրիս­տո­նեանե­րու հար­ցե­րը հա­մակար­գող խոր­հուրդ մը՝ (որուն փոխնա­խագահ­նե­րէն է Պրիւ­սէ­լի գրա­սենեակի ատե­նապետ Գաս­պար Կա­րապե­տեան) Սու­րիոյ եւ Իրա­քի քրիս­տո­նեանե­րուն օգ­նութիւն հասցնե­լու նպա­տակով։ Պել­ճի­քայի Ար­տա­քին եւ Ներ­քին գործոց, ինչպէս նաեւ Պաշտպա­նու­թեան նա­խարա­րու­թեանց հո­վանա­ւորու­թեամբ ար­դէն տեղ­ւոյն վրայ օժան­դա­կու­թիւն ցու­ցա­բերած ենք յատ­կա­պէս Իրա­քի հիւ­սի­սը գտնուող քրիս­տո­նեանե­րուն, Եզի­տինե­րուն, բայց նաեւ Իրա­քի Հա­յոց Առաջ­նորդա­րանին։ Այս տա­րի ալ նման առա­քելու­թեամբ նոյն խոր­հուրդէն պա­տուի­րակու­թիւն մը Սու­րիա պի­տի այ­ցե­լէ։

«ՆՅ» – Ինչպէս ծանօթ է, հայ­կա­կան նա­խաձեռ­նութիւննե­րուն դի­մաց գոր­ծօն դե­րակա­տարու­թիւն ու­նի նաեւ թուրք-ազէ­րի քա­րոզ­չա­կան մե­քենան, որ պե­տական զօ­րակ­ցութիւն կը վա­յելէ։ Դուք անոնց հա­կազ­դե­լու բա­ւարար մի­ջոց­ներ ու­նի՞ք։

Պ.Տ.-Ք. – Ան­մի­ջապէս ըսեմ, թէ Թուրքիոյ եւ Ազէր­պայճա­նի պե­տու­թիւննե­րը ընդհան­րա­պէս հայ­կա­կան խնդիր­նե­րու պա­րագա­յին միացեալ ճա­կատով կը գոր­ծեն։ Իսկ ինչ կը վե­րաբե­րի Ցե­ղաս­պա­նու­թեան հար­ցին, Ազէ­րինե­րը ինչպէս կ՚ըսուի՝ «Թուրքէն աւե­լի Թուրք են» եւ իրենց կա­րելին կ՚ընեն զայն չէ­զոքաց­նե­լու նպա­տակով եւ կը փոր­ձեն քա­ղաքա­կան շրջա­նակ­նե­րու մօտ հա­կառա­կը պար­տադրել Հա­յը ներ­կա­յաց­նե­լով իբ­րեւ «ջար­դա­րար» եւ Թուրքը՝ «զոհ»։ Չա­փազան­ցութիւն պի­տի չըլ­լայ եթէ ըսեմ, թէ Թուրքիա որոշ չա­փով Ցե­ղաս­պա­նու­թեան «ծրա­րը» յանձնած է Ազէր­պայճա­նին։ Թարմ օրի­նակ մը բե­րելով նշեմ, թէ Փէ­րին­չէ­քի հար­ցով Թուրքե­րը հա­մաեւ­րո­պական շար­ժում մը սկսած են։ Այլ խօս­քով Թուրքիոյ եւ Ազէր­պայճա­նի դրօ­շակ­նե­րը միացած՝ մեր դէմ կը պայ­քա­րին։ Այս պա­րագա­յին մենք ալ Ար­ցա­խի եւ Հա­յաս­տա­նի միացեալ դրօշ­նե­րով կը հա­կազ­դենք։
Միւս կող­մէ, ինչպէս տե­ղեակ էք, Թուրքիան Ապ­րիլ 24ի առի­թով տար­բեր պե­տու­թեանց նա­խագահ­նե­րուն կամ վար­չա­պետե­րուն կոչ ուղղած է ներ­կայ գտնուելու Կա­լիփո­լիի հան­դի­սու­թիւննե­րուն։ Իսկ Պել­ճի­քայի «Եու­րոփալիա» մշա­կու­թա­յին ծրա­գիրը՝ 2015ը նուիրուած է Թուրքիոյ, թրքա­կան մշա­կոյ­թը լայն շրջա­նակ­նե­րուն ծա­նօթաց­նե­լու։
Այս բո­լորին դի­մաց մենք ալ մեր կա­րողու­թիւննե­րու սահ­մաննե­րուն մէջ կը փոր­ձենք ներ­կայ ըլ­լալ զա­նազան ճա­կատ­նե­րու վրայ։ Ան­շուշտ 100ամեակը խորհրդանշա­կան թուական մըն եւ ըստ ար­ժանւոյն պէտք է ոգե­կոչուի, սա­կայն մեր աշ­խա­տան­քը հա­րիւ­րա­մեակէն ան­դին ալ կը շա­րու­նա­կուի։

«ՆՅ» – Եւ­րո­խորհրդա­րանի կամ Եւ­րո­խոր­հուրդի մա­կար­դա­կով ձեռ­նարկներ նա­խատե­սուա՞ծ են։

Պ.Տ.-Ք. – Եթէ մենք չհե­տա­պնդենք, եւ­րո­պական բարձրա­գոյն ատեան­նե­րը առանձնա­պէս որե­ւէ քայ­լի պի­տի չդի­մեն՝ Թուրքիան «չնե­ղաց­նե­լու» մտա­հոգու­թեամբ։ Բուն խնդի­րը այն է, որ Թուրքիոյ Եւ­րո­պա մուտքին հա­մար կան զա­նազան կար­ծիքներ։ Ո՛չ ոք կ՚ան­գի­տանայ ցե­ղաս­պա­նու­թեան եղե­լու­թիւնը, սա­կայն պե­տու­թիւննե­րը չեն ու­զեր յա­ւելեալ դժուարու­թիւններ յա­ռաջաց­նե­լով Թուրքիոյ Եւ­րո­պա մուտքին խո­չըն­դոտ հան­դի­սանալ։ Իսկ մեր պար­տա­կանու­թիւնն է միշտ եւ միշտ յի­շեց­նել եւ պա­հան­ջել որ սե­ղանի վրայ բե­րուի Հայ­ոց Ցե­ղաս­պա­նու­թեան հար­ցը։

«ՆՅ» – Ար­դեօք Պրիւ­սէ­լի գրա­սենեակին եւ հայ­կա­կան կամ այլ կազ­մա­կեր­պութիւննե­րու յանձնա­խումբե­րուն մի­ջեւ գոր­ծակցու­թիւն գո­յու­թիւն ու­նի՞։

Պ.Տ.-Ք. – Օրի­նակ մը բե­րելով նշեմ, թէ Պրիւ­սէ­լի մէջ կը գոր­ծէ ոչ-Հա­յերէ կազ­մուած «Հա­յաս­տա­նի եւ­րո­պացի բա­րեկամ­ներ» կազ­մա­կեր­պութիւ­նը, որ Հա­յերու եւ Հա­յաս­տա­նի բա­րեկամն է եւ մա­մու­լի մօտ տե­ղեկա­տուա­կան աշ­խա­տանք կը տա­նի զա­նազան մար­զե­րու վե­րաբե­րեալ՝ քա­ղաքա­կան, տնտե­սական, մշա­կու­թա­յին, եւայլն։ Մենք բնա­կանա­բար իրենց հետ կը գոր­ծակցինք։ Նոյնն է պա­րագան ՀԲԸՄ-ի, որ այս օրե­րուն Եւ­րո­խոր­հուրդի մէջ կազ­մա­կեր­պեց Հրանդ Տին­քի յի­շատա­կի ձեռ­նարկը։ Մենք մնա­յուն եւ ան­մի­ջական կա­պի մէջ ենք նաեւ Եւ­րո­խորհրդա­րանէն ներս Հա­յաս­տա­նի բա­րեկա­մու­թեան խումբին հետ։

«ՆՅ» – Հա­յան­պաստ ձեռ­նարկ­նե­րուն ի՞նչ չա­փով կը մաս­նակցի պել­ճի­քահայ հա­մայնքը։

Պ.Տ.-Ք. – 2013ի եւ 2014ի Դեկ­տեմբեր ամիս­նե­րուն մենք հայ գա­ղու­թին ներ­կա­յացու­ցինք մեր գրա­սենեակին աշ­խա­տանքնե­րը։ Այս գոր­ծին նպա­տակն էր մօ­տէն իրա­րու ծա­նօթա­նալ եւ միաս­նա­բար քննար­կել հար­ցե­րը։ Մա­նաւա՛նդ վեր­ջին զե­կու­ցա­կան ձեռ­նարկին հա­մայնքը մեծ թի­ւով մաս­նակցե­ցաւ եւ ու­րա­խալի էր յատ­կա­պէս երի­տասարդնե­րու ներ­կա­յու­թիւնը։ Կա­րելի է ըսել, թէ գա­ղու­թը այ­լեւս քա­ղաքա­կանա­ցած է եւ մօ­տէն կը հե­տեւի հայ­կա­կան հար­ցե­րուն։

«ՆՅ» – Ընդհան­րա­պէս Եւ­րո­պայի հա­յու­թիւնը եւ մաս­նա­ւորա­բար այս պա­րագա­յին Պել­ճի­քայի հայ հա­մայնքը իբ­րեւ կազ­մա­կեր­պուած կա­ռոյց ար­դեօք կը քննար­կէ՞ ներ­քին կազ­մա­կեր­պա­կան դրու­թիւն մը հաս­տա­տելու հար­ցը, որ­պէսզի կա­րելի ըլ­լայ լե­զուն, մշա­կոյ­թը կամ պատ­մութիւ­նը հասկնա­լի «լե­զուով» փո­խան­ցել նոր սե­րունդնե­րուն, որոնց մաս կը կազ­մեն նաեւ Հա­յաս­տա­նէն գաղ­թած մեր հայ­րե­նակից­նե­րը։

Պ.Տ.-Ք. – Հոս նշեմ, թէ ան­ցեալ տա­րի մեր գրա­սենեակին ներ­կա­յացու­ցիչնե­րը հան­դի­պում մը ու­նե­ցան Եւ­րո­պական Միու­թեան յանձնա­ժողո­վի կրթու­թեան, մշա­կոյ­թի, բազ­մա­լեզւու­թեան եւ երի­տասար­դա­կան հար­ցե­րու պա­տաս­խա­նատուին հետ, որու ըն­թացքին մենք ներ­կա­յացու­ցինք յատ­կա­պէս արեւմտա­հայե­րէնի վտան­գուած ըլ­լա­լու փաս­տը, որ­պէսզի այդ հար­ցը դրուի Եւ­րո­պական Միու­թեան վտան­գուած լե­զու­նե­րու հար­թա­կին վրայ։ Ան­շուշտ այս աշ­խա­տան­քը դիւ­րին լու­ծուող հարց մը չէ եւ ժա­մանակ կը պա­հան­ջէ։
Սա­կայն մեր էական հար­ցը հե­տեւեալն է.- Ամ­բողջ Եւ­րո­պայի տա­րած­քին միայն մէ՛կ երկրոր­դա­կան վար­ժա­րան կը գոր­ծէ, այն ալ Մար­սի­լիոյ Հա­մազ­գա­յինի կրթա­րանն է, որ Հա­յու­թեան թի­ւին բաղ­դատմամբ մտա­հոգիչ երե­ւոյթ մըն է։ Ան­շուշտ չենք ան­տե­սեր կրկին Ֆրան­սա­յի մէջ գոր­ծող «Դպրո­ցասէր» վար­ժա­րանը եւ տա­կաւին նոր կա­ռու­ցուող Ալ­ֆորվի­լի դպրո­ցը, որոնք դար­ձեալ շատ հե­ռու են բա­ւարար ըլ­լա­լէ։ Հոս կ՚ու­զեմ բե­րել այլ օրի­նակ մը.- Հո­լան­տա­յի Հայ Դա­տի Յանձնա­խումբի ու կո­միտէու­թեան նա­խաձեռ­նութեամբ եւ հա­մայնքի մաս­նակցու­թեամբ սկսած է աշ­խա­տանք մը, որ­պէսզի հա­յաշատ Ալ­մե­լօ քա­ղաքին մէջ ամէ­նօրեայ նա­խակրթա­րան մը հիմ­նուի՝ պե­տու­թեան ուղղա­կի օժան­դա­կու­թեամբ։ Բնա­կանա­բար քա­ջալե­րելի երե­ւոյթ մըն է, սա­կայն դար­ձեալ ժա­մանա­կի կը կա­րօտի։
Միւս կող­մէ Սու­րիան եւ Լի­բա­նա­նը, ուր տաս­նեակ տա­րիներ շա­րու­նակ հա­յերէն լե­զուի ու­սուցիչ­ներ, խմբա­գիր­ներ եւ մշա­կոյ­թի գոր­ծիչներ կը պատ­րաստուէին, այ­սօր պա­տերազ­մա­կան կամ քա­ղաքա­կան աննպաստ պայ­մաննե­րու բե­րու­մով վտան­գի տակ են։ Իսկ Հա­յաս­տա­նէն գաղ­թած Հա­յերու թի­ւին եւ հա­յերէ­նի լե­զուա­կան իմա­ցու­թեան առու­մով այ­սօր Եւ­րո­պայի մէջ արե­ւելա­հայե­րէնը հետզհե­տէ կը դառ­նայ գե­րիշ­խող լե­զու եւ շատ տե­ղեր նոյ­նիսկ Արեւմտա­հայե­րը միօրեայ դպրոց­նե­րու մէջ արե­ւելա­հայե­րէն կը սոր­վին։ Այլ խօս­քով արեւմտա­հայե­րէնը սկսած է զի­ջիլ արե­ւելա­հայե­րէնին։ Բնա­կանա­բար այս հար­ցը մեր գրա­սենեակի ծրա­գիր­նե­րուն ան­բա­ժան մէկ մասն է։ Մեր յա­ւելեալ դժուարու­թիւննե­րէն մէկն ալ այն է, որ Եւ­րո­պայի 1,5 կամ 2 մի­լիոն Հա­յերը հա­մախմբուած չեն եւ տա­րածուած են տար­բեր եր­կիրնե­րու մէջ։ Ան­շուշտ այս բո­լորի լու­ծումը կը կա­րօտի նաեւ նիւ­թա­կան մեծ օժան­դա­կու­թեան։ Պէտք է խոս­տո­վանիլ որ Սփիւռքի նա­խարա­րու­թիւնը որոշ չա­փով օգ­նութիւն կը ցու­ցա­բերէ, սա­կայն բա­ւարար չէ։

«ՆՅ» – Այ­սօր ինչպէ՞ս կ՚ըն­կա­լուի Հայ Դատ հաս­կա­ցողու­թիւնը։

Պ.Տ.-Ք. – Եւ­րո­պայի մէջ Հայ Դատ հաս­կա­ցողու­թիւնը կ՚ընդ­գրկէ՝ Հա­յաս­տա­նի պե­տակա­նու­թեան հզօ­րացու­մը, Ար­ցա­խի Հան­րա­պետու­թեան մի­ջազ­գա­յին ճա­նաչում ապա­հովե­լը, Հայոց Ցե­ղաս­պա­նու­թեան ճա­նաչում-հա­տու­ցում պա­հան­ջե­լը, Սփիւռքի մէջ Հա­յու­թեան ձայ­նը լսե­լի դարձնե­լը, Վրաս­տա­նի եւ Թուրքիոյ հայ փոք­րա­մաս­նութեանց իրա­ւունքնե­րու պաշտպա­նու­թիւնը։ Եւ հա­կառակ մեր նիւ­թա­կան եւ մար­դուժի սահ­մա­նափակ մի­ջոց­նե­րուն պի­տի շա­րու­նա­կենք վե­րոն­շեալ հար­ցե­րու լուծման գծով մեր կա­մաւոր աշ­խա­տանքնե­րը։ Մենք կը հա­ւատանք մեր գոր­ծին։

«ՆՅ»